Bugün, 31 Ağustos 2025 Pazar
Her zaman olduğu gibi otobüs durağındayım. Tren ve otobüs seferleri her zaman dakiktir. Önce otobüs, ardından trenle Cenevre'ye gideceğim.
Otobüs yanaşınca ön kapının iptal edildiğini gördüm. Arka kapıdan bindiğim otobüsde şoför, bir çift, bir de ben vardım. 10 durağı, 13 dakikada alarak Coppet Gar’a vardık. Gar'da peronda işe gidiş ve geliş saatlerine göre yüzlerce kişi olurdu. Çünkü bir dakika arayla hem Lozan, hem de Cenevre’ye yönüne iki tren kalkmaktaydı. 6 kişiydi peronda bekleyen. Trene bindim bomboş vagon. Bazen ayakta bazende tıkış tıkış olduğumuz vagon boştu. 9 dakika da Cenevre’deyiz.
Tren garı bomboş. Her saat değişik yönlere onlarca tren kalkardı. Fakat gar çok sakindi. Garın önündeki taksi ve otobüs durakları da. Her saat yüzlerce insanın geçtiği kaldırımlarda tek tük insanlar vardı. Gruplar halinde göle akan turistler nerede.
Alp'ler Caddesi, Lozan Caddesi, Bern Caddesi bomboş. Kaldırımda yürürken bazen temkinli olarak yanınızdan geçen tek tük insanlar var. Ve Leman Gölü kıyısına kadar yürüdüm. Gölün üzerinde bulunan ve kentin bir çok yerinden görülen fıskiye de çalışmıyordu. O da yasağa uydurulmuştu.
Leman Gölü, Lozan. Montro, Vevey gibi kentlere kadar uzanan, Van gölünün büyüklüğünde doğal bir göl.
Gölün çevresi gezinti alanı. Karşı kıyı ise Fransa. Fransa köyleri görünüyor gölün öte yakasında. Cenevre üç tarafı Fransa ile çevrilmiş bir kent. Gölün kıyısında köpeklerini gezdiren tek tük insanlar ve bazen saatlerce trafiğin tıkandığı caddelerden tek tük akan arabalar. Issız bir kent. Sokaklar bomboş. Sokağa çıkma yasağı ilan edilmemiş fakat evde kalın çağrısına önemli bir ölçüde uyulduğunu görüyoruz. Her gün binlerce kişinin konakladığı oteller, on binlerce kişin oturup yemek yediği yada kahve içtiği restorantlar bomboş. Bunun dışında her caddede evlere servis yapan küçük işletmeler yada tütün-sigara vb. malzemeler satan büfeler açık.
Marketler bazen boş, bazen dışarıya taşan insan kalabalığı. Kalabalığın nedeni ise insanlar arasındaki mesafenin bir metreyle sınırlandırılması. 100 metrekarelik markete 10 müşteri alınıyor ve sıranızı bekliyorsunuz. İlk günlerinde temizlik ve temel gıda reyonları adeta boşalmıştı.
Panik yerini sakinliğe bırakınca tüm raflar her zaman ki gibi dolu. Kısacası yaşam karantina günlerinde akıp gidiyor.
Tam iki haftadır uygulanan karantinanın etkisiyle Cenevre ıssız ve sakin kent. Kentin sahiplerinin yeniden bu sokakları işgal edeceği günlerin özlemiyle sessizliğe bürünmüş.
Bu abluka ne zaman bitecek, kentin sokaklarına hapsedilen bu sessizlik ne zaman bu caddelerde atılan kahkaha sesleriyle kırılacak bilinmiyor. Araba egzozu, arabaların motor sesi ve sokaklarda yürürken yaşadığınız koşuşturma ne zaman yeniden bu sokakları kuşatacak bilinmiyor.
Ve ıssız sokaklarda kimseye kaldırımda çarpma korkusu olmadan yürürken, insanın olmadığı bu koca binaların, devasa parkların, gölün, gölün kıyısında gül bahçelerinin anlam ifade etmediğini düşünmekten de kendimi alıkoyamadım.
İnsanın doğayla binlerce yıldır sürdürdüğü mücadelede onu gözardı etmesinin bu tür felaketlere de yol açtığını unutmamak lazım.
Gülten Akın'ın 'kent bitti' şiirindeki 'Kentin ağır sularında/herkes yaralı' dizesi yaşadığımız bu travmayı iki satırla anlatıyor bizlere.
